คนเราเกิดอาการไม่สบอารมณ์เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นจริงไม่ตรงกับสิ่งที่คาดหวังเอาไว้ มันเป็นความคิดเก่า ๆ บางโปรแกรม และคนเรามองออกมาแต่ข้างนอกตัวเอง เพื่อหาเหตุผลและความพึงพอใจ แต่ภาพของสิ่งที่ต้องการกับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตมันไม่ตรงกัน

จงจำไว้ว่า 

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนถูกสร้างขึ้นมาจากภายในก่อนทั้งสิ้นจากนั้นจึงค่อยถูกฉายออกมาสู่ภายนอกทีหลัง” 

กุญแจสำคัญก็คือการกลับเข้าไปมองดูภายในของตัวเอง ดูซิว่าสภาวะภายในของเรานั้นมันยังมีความคาดหวังอะไรที่ยังไม่ถูกเติมเต็มอยู่บ้าง ฉะนั้น หน้าที่อันแท้จริงของคนเราก็คืองานภายใน ชีวิตคืองานภายใน เพราะคนเราคือผู้สร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นมาเอง  คือผู้สังเกตการณ์เอง คือผู้ที่รักเอง และก็คือผู้ที่จะถูกรักเสียเองด้วย  

ดังนั้น จงสุภาพอ่อนโยนกับตัวเองให้มาก ๆ และจงกลับเข้าไปอยู่ในช่องว่างภายในของตัวเอง ที่ ๆ พวกเราควรเคารพและให้เกียรติ ความสุข-ความเบิกบาน และความรู้สึกซาบซึ้งใจของตัวเอง ความรู้สึกเหล่านี้คือความสั่นสะเทือน คือบันไดหินที่คนเราสามารถใช้ก้าวขึ้นไปเพื่อให้ไปอยู่เหนือความรู้สึกที่ไม่สบอารมณ์เหล่านั้นได้

ในช่วงเวลาที่กำลังมีความวุ่นวายโกลาหล และความทุกข์ทรมานเกิดขึ้นอยู่มากมายในทุกหนทุกแห่งบนโลกใบนี้ เส้นทางเดินที่เต็มไปด้วยภาพและการรับรู้เกี่ยวกับความตาย ความหายนะ การสูญเสีย และความเจ็บปวดที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในโครงข่ายพลังงานร่วมของคนทั้งโลกแบบนี้ มันสามารถที่จะกลายเป็นเส้นทางที่เปราะบางด้านอารมณ์ได้

หน้าที่ของคนเรานอกจากจะดูแลจิตใจของตัวเองให้แข็งแกร่ง มีแต่ความสุข ความเบิกบาน และสงบนิ่งให้ได้แล้ว ก็ควรส่งต่อความรู้สึกดี ๆ เหล่านี้ แก่เพื่อนร่วมโลกทุกคนรวมถึงทุกสรรพสิ่งทั้งหลายบนโลกใบนี้ แผ่ความรักออกไปเยอะ ๆ โดยถ้าหากคุณอยากอยู่นิ่ง ๆ คนเดียวละก้อ คุณกำลังได้ทำงานอย่างแท้จริงแล้ว

ขอขอบคุณข้อมูลและรูปภาพ : Peggy Black, ข้อความจากต่างมิติ