เรื่องเล่าจากชีวิตจริง EP. 004 – เอาลูกเขามาเลี้ยง
เอาลูกเขามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขามาอม https://www.boonnews.tv/n26749
เรื่องเล่าจากชีวิตจริงโดยย่อ
สามีภรรยาคู่หนึ่งมีการงานดีฐานะร่ำรวยแต่ไม่มีลูก เขาทั้งคู่ได้ข่าวว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งต้องการเอาเด็กออกเพราะฝ่ายชายไม่รับผิดชอบ เขาจึงจ้างเด็กสาวคนนี้ให้เป็นแม่อุ้มบุญ มีสัญญาตกลงกัน โดยดูแลบำรุงเด็กสาวคนนี้จนกระทั่งคลอด เขาทั้งคู่ดีใจมากได้เลี้ยงดูเด็กชายที่เกิดมาซึ่งเขารักเหมือนลูกแท้ ๆ แต่เด็กคนนี้ไม่เพียงมีผิวพรรณที่แตกต่างไร้ซึ่งสง่าราศี ยังไม่สนใจร่ำเรียน เอาแต่เกเรไปวัน ๆ มีเรื่องนอกบ้านอยู่เสมอ ต้องเสียเงินเสียทองไปมากมายกับลูกคนนี้ และก็ไม่รู้ว่าเพราะกรรมอันใด ตั้งแต่เลี้ยงดูลูกคนนี้ เขามีฐานะตกต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง ลูกคนนี้อายุ 18 ปี ก็มีหนี้สินมากมายจนถึงขั้นต้องขายบ้าน ไม่เหลืออะไรเลย
วันหนึ่งเขาได้โอกาสพบพระรูปหนึ่งตามคำแนะนำของเพื่อน เพื่อสอบถามว่าเพราะกรรมอันใดทำให้เขาทั้งคู่หมดตัว พระท่านบอกว่า ลูกคนนี้เป็นเจ้ากรรมนายเวร ผูกเวรมาตั้งแต่อดีตชาติ คือเมื่อชาติที่แล้วทั้งคู่ก็เป็นสามีภรรยากัน และเป็นคนรับใช้ในบ้านของเศรษฐีซึ่งคือลูกคนนี้ เศรษฐีไม่มีทายาทได้ล้มป่วยลง ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ได้แต่นอนดูความร้ายกาจของสามีภรรยาคู่นี้ด้วยความคับแค้นใจ ทั้งคู่โกงเงินของเศรษฐีไปใช้ส่วนตัวบ้าง ทำบุญบ้าง เลี้ยงดูเศรษฐีบ้าง เศรษฐีได้แต่ผูกพยาบาทคนใช้ทั้งคู่นี้ว่าจะเอาคืนให้จงได้จนเขาเสียชีวิต
มาในชาตินี้เศรษฐีมาเกิดเป็นลูกของสามีภรรยาคู่นี้ไม่ได้ กรรมก็ดึงให้สามีภรรยาคู่นี้ต้องมารับอุปการะเขาจนได้และต้องชดใช้หนี้กรรมจนหมดตัว คู่สามีภรรยาได้แต่เสียใจในการกระทำที่ผ่านมาในอดีตชาติ แต่ก็ไม่อยากเสียลูกที่เขารักสุดหัวใจเช่นกัน หลังจากนั้นลูกของเขาก็ตายจากไปตามคำบอกของพระรูปนั้น แล้วชีวิตความเป็นอยู่ของสามีภรรยาคู่นี้ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ
แต่อย่างไรก็ตาม เขาทั้งคู่ยังคงต้องรับกรรมที่ได้กระทำไว้ในส่วนอื่นๆ ต่อไปอีก เพราะสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ใครทำกรรมใดไว้ ต้องรับผลแห่งกรรมนั้น
ความคิดพลาดของสามีภรรยาคู่นี้
จุดเริ่มต้นของเวรกรรมข้ามภพข้ามชาติ ก็คือความโลภ การเอาของของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต การอยากได้ของของคนอื่นจนไร้สติ หลงทำผิดพลาดจนหน้ามืดตาลาย กลายเป็นเห็นดีเห็นงามกันไปจนกระทั่งทำให้ต้องผิดศีลข้อที่ 2 คือการลักขโมย เบียดเบียนทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ถึงขั้นโกรธและพยาบาท
ความผิดพลาดของมนุษย์เราไม่พ้น ความโลภ ความโกรธ ความหลง การผิดศีล ที่สำคัญคือคิดไม่เป็น คิดไม่ได้ว่าได้ทำให้ผู้อื่นเดือดเนื้อร้อนใจ หรือเป็นเพราะทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ แต่ก็ยังทำเพราะอดใจไม่ได้? แล้วคุณคิดว่าอย่างไร?
ขอขอบคุณข้อมูล : อาจารย์ยอด
ขอขอบคุณรูปภาพ : เด็ก
